ÇOCUKTUM DAHA

Üşüdüm
Yalın Ayak balkonda seyrettim
Oynayan çocukları
Gülümsedi yüzüm, belkide karamsardı
Titreyen ellerimde korkuluğun soğuk demirleri
Aklıma kaçamaklığı vardı, Sevdiğim oyuncakların
Belkide Sabahtı, akşam ayazının fiyakasını bozan
Ama biliyorum ben değilim
Sarı gömlekli çocuğun kırdığı camı ispiyonlayan
Oyunlarım yarım kaldı benim
Kumdan kalelerim olmadı daha
Yakamadım topları
Ebeliğimi elimden aldılar
Körlüğüm kısa sürdü
Elimde şeker burnumu çeke çeke
Karidorda yürüdüm
Şekerim bitti durdum
Aynanın karşısında buldum
Boyum bir seksen yaşım otuzdu
Hiç sevmedim bu oyunu..!